Rebelión de Alejo e Isaac Láscaris

Añadir enlaces
De Wikipedia, la enciclopedia libre

Isaac y Alejo Láscaris, los dos hermanos mayores del primer emperador de Nicea, Teodoro I Láscaris, desempeñaron un papel principal, posiblemente en 1224-1225, en una importante rebelión contra el nuevo emperador de Nicea, Juan III Ducas Vatatzés. La rebelión fue suprimida a finales de 1224 o principios de 1225 cerca de Pemaneno. Los instigadores fueron cegados, mientras que el resto de los que habían participado fueron asesinados.

Fuentes[editar]

  • Angold M., A Byzantine Government in Exile. Government and Society under the Lascarids of Nicaea (1204-1261), Oxford 1975
  • Gardner A., The Lascarids of Nicaea. The Story of an Empire in Exile, London 1912
  • Γιαρένης Η., Η δράση του Θεοδώρου Κομνηνού Λάσκαρι στην Κωνσταντινούπολη έως το 1203 (ανέκδ. διπλωματική), Ιωάννινα 1998
  • Λαμψίδης Ο., Η ποινή της τυφλώσεως παρά τοις Βυζαντινοίς, Αθήνα 1949
  • Σαββίδης Α., Βυζαντινά στασιαστικά και αυτονομιστικά κινήματα στα Δωδεκάνησα και στη Μικρά Ασία, 1189-c. 1240 μ.Χ. Συμβολή στη μελέτη της υστεροβυζαντινής προσωπογραφίας και τοπογραφίας την εποχή των Αγγέλων, των Λασκαρίδων της Νίκαιας και των Μεγαλοκομνηνών του Πόντου, Αθήνα 1987
Obtenido de «https://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Rebelión_de_Alejo_e_Isaac_Láscaris&oldid=118038804»